Het mestbeleid blijft de landbouwsector beroeren. Recent is MAP IV goedgekeurd. Het is de zoveelste aanpassing en verstrenging van het Mestdecreet dat 20 jaar geleden ingang vond. MAP IV legt strenge randvoorwaarden op voor het gebruik van mest. Deze bemestingsnormen zijn gebaseerd op de Europese normen van de Nitraatrichtlijn. Enkel via een gemotiveerde aanvraag kan Vlaanderen een afwijking, of de zogenaamde derogatie, bekomen. Een derogatie laat toe rekening te houden met de betere gewasopbrengsten in onze streken om zo meer dierlijke mest per eenheid oppervlakte te kunnen gebruiken. In deze ILVO-publicatie worden de mogelijke effecten van een dergelijke derogatie geanalyseerd. Wat zijn de potentiële effecten als er maximaal gebruik wordt van gemaakt, en wat leren we uit de voorbije periode van derogatie? Landbouwers blijken namelijk niet massaal van deze afwijkingsmogelijkheid gebruik te maken. Wat blijft er nog over van de potentiële meerwinst van derogatie als het werkelijk gedrag van landbouwers meegerekend wordt? Lees verder
Een bemestingsplan is voor akkerbouwer Arrie van Valburg een waardevol handvat tijdens het groeiseizoen. In augustus bekijkt hij wat hij werkelijk heeft gebruikt en hoeveel ruimte hij nog heeft voor dierlijke mest. „De organische stof moet in balans blijven, anders boer je achteruit.” Lees verder
In dit onderzoek is nagegaan welke mogelijkheden er zijn om binnen milieurandvoorwaarden te komen tot systemen van flexibele gebruiksnormen, waarbij rekening wordt gehouden met de perceels- en bedrijfskenmerken. Er is gekeken naar zowel de stikstof- als fosfaatgebruiksnormen. Globaal kunnen er drie differentiatiesystemen worden onderscheiden: 1) het van tevoren vaststellen van een gedifferentieerde norm (inspanningsverplichting) of systemen met gedifferentieerde normen met controle achteraf via 2) het N-overschot of via 3) bepaling van de hoeveelheid minerale bodem-N in de herfst (resultaatverplichting). Lees verder
De bemesting van korrelmaïs, CCM en MKS komt grotendeels overeen met die van snijmaïs. Voor de bemestingsadviezen wordt dan ook verwezen naar http://www.handboeksnijmais.nl/. Er zijn echter voor de situatie van twee of meer jaren achter elkaar telen van het gewas wel enkele aanpassingen nodig. Dit hangt samen met het feit dat alleen de kolf en hoogstens een klein gedeelte van de vegetatieve delen geoogst worden, waardoor de nutriëntenonttrekking aanzienlijk lager is dan bij snijmaïs. In een tabel zijn deze verschillen zien. Lees verder
Mest is een goed voorbeeld van samenwerking tussen de dierlijke en plantaardige sectoren. De één produceert het,de ander heeft het nodig. Tot dusver simpel, maar regelgeving en logistieke uitdagingen maken het tot een complex dossier. Lees verder
Vooral telers met bovengemiddelde opbrengsten en telers op marginale grond hebben moeite om hun gewassen van voldoende stikstof te voorzien. Desondanks scherpt minister Verburg van LNV de gebruiksnormen de komende jaren, in meer of mindere mate, verder aan. Wel is ze bereid om te kijken of vanaf 2010 ‘normen op maat’ mogelijk zijn. Lees verder
Herman Hendriks spreekt heel positief over Betacal als meststof vóór de bietenteelt. Jaarlijks liet hij er steevast 250 ton van aanrukken. De fosfaatbijtelling voor de gebruiksnormen noopt hem afscheid te nemen van deze meststof. Lees verder
Door de vele regenval in juli en begin augustus liggen de oogstwerkzaamheden achter op schema en hierdoor is volgens de Nederlandse Vakbond van Varkenshouders uitstel van de uitrijperiode van dierlijke mest gewenst. Lees verder
Nieuwe normen voor mesttoedoening zijn vanaf 2006 van kracht. Wat fosfaat betreft: de bemesting is afgestemd op de fosfaatafvoer met (oogst)producten. Het beleidsvoornemen is om met generieke afvoernormen te werken. Hetgeen een systematisch verschil kan opleveren met de praktijk. Daarom in dit versclag resultaten van veldproeven, voor zowel grasland, voedergewassen, akkerbouw, groenteteelt (ijssla en prei) als bloembollen Lees verder
Om inzicht te krijgen in hoeverre het mestbeleid effect heeft gehad op het verloop van de fosfaattoestand van landbouwgronden zijn de monsters die in de periode 1998-2003 door BLGG zijn genomen en geanalyseerd op de fosfaattoestand nader bestudeerd. Uit de analyse blijkt dat de fosfaattoestand van bouwlandpercelen enigszins is toegenomen. Dit wordt vooral veroorzaakt doordat de fosfaat¬toestand van kleibouwland is toegenomen. Voor de overige teelten (grasland en maïsland) zijn vooralsnog in deze periode geen duidelijke trends waarneembaar Lees verder
