In Nederland leidt maïs in de vergister juist tot meer mest. Maar in Duitsland heeft de overheid bepaald dat maïs bij mest in de vergister juist betekent dat het restproduct geen ‘mest’ meer heet.
Mooie landschappen, veel landbouwgrond en veel (mest)vergisters zagen de Koeien & Kansen-veehouders bij het bezoek aan hun zuid-Duitse collega’s in Baden-Wűrttemberg. Maar boeren in zuid-Duitsland kent ook z’n beperkingen. Heuvels zijn mooi, maar lastig te bewerken en brengen hoge bewerkingskosten met zich mee. Bovendien heeft menig bedrijf ‘hinder’ van waterbeschermingsgebieden. Hoewel emissiearme mesttoediening in Duitsland niet verplicht is, wordt wel geëxperimenteerd met zodenbemesten en sleepslangen die de mest tussen het gras leggen. Verrassend was dat boeren hun mest konden verkopen. Ook verrassend was dat mestvergisting in Duitsland leidt tot minder mest in plaats van meer mest.
Weidegang is vaak geen onderdeel van de bedrijfsvoering. Volgens de Duitse begeleiders weidt nog geen 5% van de veehouders. Opstallen is haast vanzelfsprekend. De veehouders staan hier nauwelijks bij stil. Mogelijk dat de discussies met de Nederlanders hun laat inzien dat beweiden van melkvee kosten kan verlagen. Verder bleek dat het uitrijden van mest ook in Duitsland aan periodes gebonden is. Tussen 15 november en 1 februari mag geen mest worden uitgereden. De Duitse veehouders zien dit trouwens eerder als een beperking dan als een manier om de benutting van meststoffen te verhogen.
Het bezoek van de Nederlandse Koeien & Kansen-delegatie vond plaats in het kader van DAIRYMAN. Van 13 tot 16 september bezochten ze melkveehouders in Luxemburg en zuid Duitsland en het Duitse onderzoeksinstituut LAZBW in Aulendorf. In Luxemburg is een bedrijf bezocht dat met onbeperkte weidegang en kort grazen een hoog inkomen bereikt. In Duitsland zijn een aantal bedrijven bezocht met mestvergisters. Daarnaast bedrijven met zeer hoog productief Fleckvieh en bedrijven met een neventak (ijs, vakantiewoningen, energie). Opvallend waren de vele houten stallen. Maar met het Zwarte Woud ‘om de hoek’ was dat wel verklaarbaar.
