Van de drie op Dairy Campus Leeuwarden geteste systemen voldoet alleen het koetoilet aan de verwachtingen, aldus onderzoekers van Wageningen Livestock Research. De twee andere geteste technieken, de beide op roosters aangelegde doorlaatbare tegelvoer en rubberen vloer met gootjes en flappen, hadden een hogere emissie in plaats van een reductie.
De tegelvoer gaf de eerste maanden hogere emissies dan een roostervloer. Dit komt door de hoge pH van achtenhalf tot negen in de kelder. Hierbij wordt ammonium omgezet in ammoniak dat ontsnapt via de doorlaatbare tegels. Er zijn drie stappen ondernomen om dit probleem te voorkomen. De onderzoekers zuren de mest nu aan tot een pH van vier tot vijf om te voorkomen dat ammoniumstikstof ontsnapt als ammoniak. Ook de tegel is aangepast, zodat deze minder werkt als een spons. De derde stap is het spoelen van de tegelvloer met aangezuurde dunne fractie om de urine sneller weg te laten lopen naar de kelder. De reductie na deze ondernomen stappen is nog niet bekend.
De rubberen vloer valt het meest tegen, volgens de onderzoekers. Uit zowel de kelder als de vloer is een hogere emissie afkomstig dan bij een normale roostervloer, zo bleek uit de metingen. Dit komt doordat de vloer de urine en feces niet zo goed scheidt. Als men de vloer aanpast of gebruikt maakt van ureaseremmers wordt de emissie mogelijk lager.
Volgens onderzoeker Herman de Boer is niet alleen het scheiden, maar ook de manier van bewaring en uitrijden van belang om laagste emissies te realiseren. Naast de lagere emissies, geven de mestscheidingssystemen eindproducten met verschillende toepassingen. Zo kan de veehouder de urine uit het koetoilet bijvoorbeeld gebruiken als kunstmestvervanger.
