Bij mest uitrijden op het wordt 10 procent minder ammoniak uitgeschoten dan werd aangenomen. Dat blijkt uit nieuwe emissieberekeningen van Wageningen Universiteit & Research (WUR). De onderzoekers beoordeelden oude en recente ammoniakmetingen met een aangepaste rekenmethode.
De WUR meet ammoniakemissies van uitgereden mest op grasland met een methode waarbij onderzoekers mest uitrokdem in cirkels van ongeveer 50 meter doorsnede met 2 meetmasten voor ammoniak. De eerste mast staat midden in de bemeste cirkel en meet de ammoniakconcentratie op 5 tot 7 verschillende hoogtes. De tweede mast staat ruim buiten de cirkel aan de kant waar de wind vandaan komt. Die mast meet de achtergrondconcentratie van ammoniak in de lucht.
De apparatuur op de masten meet hoeveel ammoniak de lucht bevat op verschillende hoogtes. De ammoniakemissie wordt berekend uit de hoeveelheid ammoniak die de wind wegblaast op verschillende hoogtes. Daarvoor worden curves gebruikt die de ammoniakconcentratie en windsnelheid relateren aan de hoogte. De meetgegevens worden gebruikt om de curves te schatten.
Statisticus Paul Goedhart heeft nog eens naar deze curve gekeken die de ammoniakconcentratie op verschillende hoogtes beschrijft. Hij stelde vast dat de ammoniakmetingen eigenlijk niet zo goed passen bij de curve en bedacht een alternatieve curve. Ook stelt hij voor om rekening te houden met het feit dat hoge concentratiemetingen variabeler zijn dan lage metingen.
Met de aanpassingen in de berekening werd de emissie in 160 ammoniakproeven opnieuw bepaald. Dit leidt er toe dat de ammoniakemissies in het veld 10 procent lager uitvallen. In het aangepaste model gaan alle emissies bij mesttoediening naar beneden. Wanneer mest op het land wordt gebracht met een zodenbemester, blijkt de emissiefactor niet 19%, maar circa 17%. Bovengronds mest uitrijden leidt niet tot een emissiefactor van 70% maar van 63%. (Bron: WUR / AgriHolland)
