Beren hebben een lagere voederconversie, daarnaast leggen beren ook meer fosfaat vast in vlees en botten, waardoor de forfaitaire norm voor afvoer van fosfaat van beren minimaal 2,5% hoger moeten liggen.
Schothorst Feed Research heeft onlangs een onderzoek naar behoeften van beren en borgen uitgevoerd. Uit dit onderzoek blijkt dat de P-uitscheiding van beren ruim 20% lager is dan die van borgen. Dit wordt niet alleen verklaard door de lagere voederconversie van beren maar ook doordat beren meer fosfaat vastleggen in vlees en botten. De forfaitaire norm voor afvoer van P via dieren zou daarom minimaal 2,5% hoger moeten liggen voor bedrijven die beren mesten.
In een onderzoek op Schothorst Feed Research zijn de verschillen in lichaamsaanzet tussen beren en borgen bestudeerd. Daartoe werden dieren in verschillende stadia van de groei geslacht en in hun geheel geanalyseerd. Beren hadden een duidelijk lagere voederconversie, waardoor de aanvoer van P via het voer ook minder was.
“Dit was een te verwachten resultaat”, aldus Rosemarijn Gerritsen, clusterleider Varkens, “we hadden alleen niet verwacht dat het verschil in P-aanzet tussen beren en borgen zo groot zou zijn. Bij een gelijk slachtgewicht bevat het lichaam van beren ruim 5% meer P”.
Het verschil in P in het lichaam wordt voor een belangrijk deel verklaard uit het hogere vleespercentage. Daarnaast wordt waarschijnlijk ook meer P in de botten vastgelegd. Als gevolg van het hormoon testosteron wordt de botgroei beïnvloed. De botten van beren zijn eerder volgroeid en de mineralenafzet in het bot wordt gestimuleerd. De botten krijgen een hogere dichtheid.
Alle effecten opgeteld leiden ertoe dat de fosfaatuitscheiding per afgeleverde beer meer dan 20% lager was dan bij borgen. De fosfaatafvoer via de dieren is per beer ruim 70 gram hoger. In de forfaitaire normen wordt daar nog geen rekening mee gehouden. De huidige norm van 1.400 gram fosfaat zou voor bedrijven die beren mesten dus minimaal 2,5% hoger moeten zijn.
