In plaats van dat varkenshouders samen met akkerbouwers het mestprobleem oplossen, blijft er enige spanning tussen de sectoren.
Akkerbouwers willen profiteren van het mestoverschot door het maximale bedrag te ontvangen voor aan te voeren mest. Varkenshouders willen zo goedkoop mogelijk de mest kwijt, wat niet onlogisch is met de huidige voerprijzen en de in verhouding lage opbrengstprijzen. Wat de maximum- of minimumprijs van de mestafzet is, zal de markt uitwijzen, maar het zou beter zijn om vraag en aanbod af te stemmen.Doordat de bemestingsnormen aangescherpt worden ontstaat er in de akkerbouw een verschuiving van vraag van mineralen. Varkensdrijfmest bevat veel fosfaat en daar zit een akkerbouwer niet om te springen. Mestverwerking en voerspoor kunnen uitkomst bieden en het nieuwe mestbeleid kan dit in een stroomversnelling brengen. Helaas blijven in de dikke fractie nog de fosfaten aanwezig; juist in het gedeelte waar de organische stof zit is ook veel fosfaat aanwezig. Hier is nog veel werk aan de winkel.
Zoals vaak na het uitrijdseizoen loopt de handel in mest zeer stroef en gaat er bijna geen mest naar de opslagen van de akkerbouwers. Eerst moeten de wintergranen in de grond en de percelen worden klaargemaakt voor de winterperiode, daarna gaan de akkerbouwers weer nadenken over het bemestingsplan. Dit jaar is er het bijkomende probleem dat de opslagen niet leeggereden zijn en voor de afzetruimte die er wel is, willen de akkerbouwers graag de hoofdprijs ontvangen. Tot die tijd loopt de spanning op bij de varkenshouders: hoe lang is de opslag op het eigen bedrijf nog voldoende en hoe ver loopt de prijs nog op? Als akkerbouwers genoeg nemen met het gratis uitrijden op het land, dan schept dat veel lucht bij de varkenshouders en helpen de twee sectoren elkaar wellicht door de winter heen.
