Zonder kunstmest was het niet mogelijk een groot deel van de sterk gegroeide wereldbevolking behoorlijk te voeden. De keerzijde aan stikstof: de grote milieubelasting en daarmee schade aan de volksgezondheid en de invloed op het klimaat. We moeten de efficiëntie van het stikstofgebruik verhogen door de krachten te bundelen voor internationale innovatie-inspanningen, zegt prof.dr.ir. Wim de Vries bij de aanvaarding op 15 september van het ambt als buitengewoon hoogleraar Integrale stikstofeffectmodellering aan Wageningen University, onderdeel van Wageningen UR.
Stikstof is een onmisbare bouwsteen van bij de vorming van eiwitten en is onderdeel van ons RNA en DNA. De hoeveelheid stikstof die via natuurlijke binding van luchtstikstof voor planten beschikbaar komt, is echter niet voldoende om zoveel voedsel te produceren dat daarmee de huidige wereldbevolking kan worden gevoed.
Mede dankzij de uitvinding van de chemische stikstofbinding in de vorm van kunstmest in 1909 is te verklaren dat de wereld in 1900 nog 1,6 miljard mensen telde en nu bijna 7 miljard, legt prof. De Vries uit in zijn inaugurele rede Nitrogen and Ecosystem Services, ChaNgES and ChalleNgES. Die uitvinding is naar zijn mening een zegen geweest voor de mensheid omdat kunstmestgebruik heeft geleid tot drie tot zes maal hogere gewasopbrengsten waardoor nu de helft van de wereldbevolking voldoende kan eten.
Maar deze zegen heeft ook een grote keerzijde, betoogt De Vries. Van de geproduceerde stikstof komt maar twintig procent terecht in een vegetarische maaltijd en in geval van vlees is dat minder dan tien procent. De rest komt op een of andere wijze in het milieu en dat is schadelijk, voor de volksgezondheid, de natuur en het klimaat.
Lees hier het hele nieuwsbericht.
